Konu Tarihi: 21.12.2010- 23:48

  

---

“Kalbi imanla dolu olduğu halde inkara zorlananlar müstesna, kim iman ettikten sonra tekrar kafir olur ve gönül rızasıyla küfrü kabul ederse, öylerinin üzerine Allah’tan bir gazap vardır.Onların hakkı pek büyük bir azaptır.” (Nahl,106)
YASİR BİN AMMAR, Yemen’den gelip Mekke’ye yerleşmiş ve orada evlenip bir aile kurmuştu. Hanımının adı Sümeyye idi. Ammar ve Abdullah adında iki evlatları vardı. İslam tarihinde “Yasir Ailesi” olarak geçen bu aile, bütün fertleriyle birlikte ilk müslümanlar arasında sayılırlar ve Mekkeli müşriklerin işkencelerine en çok maruz kalanlarda onlardı.
Müslümanların sayısı giderek artıyor, Mekkeli müşrikler ise buna engel olamıyorlardı. Heryolu denemelerine rağmen İslamiyetin nuru günden güne, gönülden gönüle çoğalıyordu. O nur arttıkça, müşriklerin kalpleri kararıyordu. Sonunda öyle bir hale geldi ki Müslümanlara akla hayale gelmedik işkenceler yapmaya başladılar. İşte Yasir ailesi müşriklerin işkencelerine en çok maruz kalan aile idi.
Oğulları Ammar’ın islam nuruyla nurlanmasından sonra, diğer aile efradıda Müslümanlığı kabul etmişti. Yasir Ailesini dinlerinden döndürmek isteyen, Mekkenin güçlü kabilelerinden olan Mahzumoğulları’ydı.
Ammar ve Ammarın babası Yasir’i, Yasir’in hanımı Sümeyye Hatunu günün en sıcak saatlerinde Mekke’nin kayalık bir yerine götürüp işkence ederlerdi. Müşriklerin istedikleri tek şey, müslümanların dilinden dinlerini inkar etmeleri ve Peygamber Aleyhisselam’ı yalanlamalarıydı. Yasir, en ağır işkenceler altında bile bunu yapmadı. müşrikler sonunda onu şehid ettiler.İşte bu adam, islamın ilk erkek şehididir.
Hanımı Sümeyye Hatun, hem yaşlı hem zayıf bir kadındı. Ona da etmedik işkence bırakmadılar. O, kocasının işkenceler altında şehit olmasına şahit olduktan sonra, Ebu Cehil’e teslim edildi. Ebu Cehil, istediği şeyleri söyletemeyeceğini anlayınca, onu bir mızrakla şehit etti. İşte İslamın ilk hanım şehidi de, bu sümeyye Hatun’dur. Allah her ikisinden de razı olsun.
Abdullah bin Yasir de bir müşrik okuyla şehid edilince, Yasir Ailesi’den geriye, Peygember Aleyhisselam’ın “Ammar’a düşman olan, Allah’a düşman olur.O’na kin besleyen ve O’nu kızdıran Allah’ı kızdırmış lur.” dediği Ammar kaldı.
Müşrikler onu da kızgın kumlar üzerine yatırmış, işkence ediyorlardı. Halsizdi, gözleri önünde annesi ve babası öldürülmüştü. Müşrikler Ammar’dan istedikleri, “Lat ve Uzza putlarının, Muhammed’in dininden daha iyi” olduğunu söylemesiydi.
Ammar düşündü, metanetini yitirmemişti. Yasir Ailesi’nin bir ferdi olarak o, orada ölmeyi seçebilirdi. Hangisinin daha hayırlı olacağına karar veremiyordu; ölmek mi, yoksa bu azgın müşriklerin elinden kurtulmak için istedikleri şeyi söylemek mi?
İstediklerini söyledi ve ellerinden kurtuldu.
Ammar tirtir titreyerek Peygember Aleyhisselamın yanına geldi: “Ben helak oldum, imanımı inkar ettim.” diyordu. Bütün olup bitenleri anlattı.
Peygember Aleyhisselam ona sordu: “Sana bunları söylettikleri zaman, kalbin nasıldı? Söylemiş olduğun sözlerden, kalbin ferah mıydı, değil miydi?”
Ammar: ” Hayır!” dedi. “Ferah değildi! Kalbim Allah’a ve Resulüne imanın ferahlığı ve rahatlığı içindeydi ve dinime bağlılığım da demirden daha sağlamdı!”
Bunun üzerine Peygamber Aleyhisselam: “Öyle ise sana vebal yoktur.” buyurdu. “Ey Ammar! onlar birdaha bu söylediğini tekrarlatmak için seni zorlarlarsa, tekrarlayıver!” diye de ilave etti.
Bunun üzerine Peygamber Aleyhisselam: buyurdu. diye de ilave etti.
Ammar, Peygamber Aleyhisselam!ın sözleri üzerine sakinleşti, rahatladı. Onun başına gelen bu hadise üzerine Cenab-ı Hakk şu ayeti nazil buyurdu: “Kalbi imanla dolu olduğu halde inkara zorlananlar müstesna, kim iman ettikten sonra tekrar kafir olur ve gönül rızasıyla küfrü kabul ederse, öylelerinin üzerine Allah’tan bir gazap vardır. Onların hakkı pek büyük bir azaptır.” (Nahl,106)
Kaynak: Kur’an Ayetlerinden Vahy Öyküleri-Selim GÜNDÜZALP