Konu Tarihi: 17.09.2011- 19:23

  

---

Emir Pervane, Mevlâna ile sohbet için medresesine gelir.
Kapıdaki müridler hemen Mevlâna"ya haber verirler. Mevlâna ise öğrencilerine ders vermekte olduğunu bildirerek vezirin beklemesini söyler.
Birkaç saat geçer;
Mevlâna hâlâ derstedir. Pervane"nin biraz daha beklemesini söyleyerek onu huzuruna almaz. Böylece uzun bir süre geçer.
Sonunda Mevlâna bir müridiyle haber göndererek çok meşgul olduğunu ve daha sonraki günlerde gelmesini ister ve onunla görüşmez.
Emir Pervane ağlayarak medreseden ayrılır ve yolda giderken

“Evet” der; kısık bir sesle. “Mevlâna bana gereken dersi çok iyi verdi.

Etrafındakiler sorar:

“Ne dersi vezirim; siz kendisiyle görüşmediniz ki!”
O, çevresindekilere şu cevabı verir:
“Ben sultan olarak, kapıma gelen ihtiyaç sahiplerini nasıl bekletiyor ve hatta hiç görüşmeden onları kapımdan savuyorsam, o gönül sultanı da bana bunu yaptı ve bekletilmenin ne kadar kötü olduğunu bana gösterdi.
Artık bundan sonra kapıma gelen hiçbir ihtiyaç sahibini bekletmeden huzuruma alın."