Konu Tarihi: 10.06.2012- 12:35

  

---

Bir adam vardı.
Çok günahkardı.
Gün geldi vefat etti.
Kimse onu kefenleyip gömmek istemedi.
Çünkü halk onu sevmezdi.
Fakat adamın eşi öyle mi?
Ne kadar kötü olursa olsun eşinin cesedi ortada kalsın istemezdi.
Derken o civarda yaşayan bir bilge kadına akıl verdi..
"Kocanı ata bindir nereye gidersen git..
Karşına biri çıkarsa ona deki:
Biz eşimle göçebe hayatı yaşıyoruz.
Yolculuk esnasında vefat etti bende kadın başıma yıkayıp gömemedim.
Bana yardım eder misiniz?"
Kadın denileni yaptı..
Yolda karşısına bir çoban çıktı.
Durumunu anlattı.
Çoban kadına:
Ben bu işlerden anlamam ama elimden geleni yaparım dedi..
Ceset yıkandı kefenlendi gömüldü..
Kadın evine döndü.
O gece bütün şehir halkı bir rüya gördü..
Vefat eden adam cennetteydi..
Hemen kadına koştular.
"Eşinin bizim bilmediğimiz salih bir ameli mi vardı" diye sordular.
Hayır dedi kadın.
Gömerken sen mi birşey yaptın dediler.
Yine hayır dedi.
Peki eşin nasıl bu hale geldi?
Ben birşey yapmadım dedi kadın.
Yolda karşıma bir çoban çıktı ondan yardım istedim.
O yıkadı O gömdü..
Herkes merak içinde işin aslını öğrenmek için çobanın yanına gitti.
Ona da sordular:
Sen ne yaptın ki rahmetli bu hale geldi?
Ben birşey yapmadım dedi çoban..
Yıkadım kefenledim gömdüm ve dua ettim..
Peki nasıl dua ettin dediler..
Çoban şöyle dedi:
"Ya Rabbi.. Bu zamana kadar yanıma kim gelirse gelsinALLAH'IN misafiri bildim.
Yemedim yedirdim içmedim içirdim.
Neyim varsa paylaştım Senin rızan için ikram ettim.
Ben senin bana gönderdiğin misafirlere ikramlarda bulundum;

Bu da benim sana misafirim; Sende Ona ikramlarda lütuflarda bulun.