Kaç yalnızlık birikti, şu solan ömrüme!..
Ya ben dîvâneyim, ya sen; şu solgun gönlüme,
Bir lahza bak da gör ki, kor olmuş yanan bakışlarımı!..
Ne olur solmasan her 'dem'de, çatmasan billur kaşlarını;
Zaman küskünlük vakti değil, ömür ellerimden kayıp geçmede!..
Kuru yapraklar gibi saçılmış yıllarım, ardından rüzgâr esmede..."
Bir Dem-i Nevbahar
interneten alıntı hoşuma gitti
